Majid shams baghbadorani

باز از درب خانه برون رفتم و دیدم انبوه گدایان التماس کنان رفته است سرها در سطل زباله ها ، هر طرف نیک گر بنگری گوشه یا خیابانها افتاده اند بر زمین به حال نزار با دو صد درد و پنهانها ، گلعذران نونهالان مادران ایران چهره ها زرد نالان ز فقر و نداریها ، یک کشاورز دیشب به من گفت با وحشت و آه یک سبد سرنگ جمع کرده ام امروز از باغ و بوستانها !؟ حرث و نسل آتش گرفته اند امروز گوییا نفرین خدايان رسیده است بر ما !؟ جانی نمانده است در کالبد نقش بر فلک میزند چشمان و خواهشها ، آدم و مخلوق در این آب و خاک همه گرسنه اند !؟ دنبال میکنند گامهای مردم منتظر چشمها ، رفتم تفالی بر کتاب زدم فرجام انسان‌ها صاحب جهان گفته بود به رمز و پنهانها پایان رسیده است مهلت و فرجامها روز موعود روز بد ظالمان نزدیک است یقین داشته باشید به این پند و نصیحت ها . انشاءالله

خبرداری از خسروان عجم ، که کردند بر زیردستان ستم ؟ نه آن شوکت و پادشایی بماند ، نه آن ظلم بر روستایی بماند ، خطابین که بر دست ظالم برفت ، جهان ماند و او با مظالم برفت ، خنک روز محشر تن دادگر ، که در سایه عرش دارد مقر ، به قومی که نیکی پسندد خدای ، دهد خسروی عادل و نیک رای ، چو خواهد که ویران شود عالمی ، کند ملک در پنجه ظالمی ، سگالند از او نیکمردان حذر ، که خشم خدایست بیدادگر ، بزرگی از او دان و منت شناس ، که زایل شود نعمت ناسپاس ، اگر شکر کردی بر این ملک و مال ، به مالی و ملکی رسی بی زوال ، وگر جور در پادشایی کنی ، پس از پادشاهی گدایی کنی ، حرام است بر پادشه خواب خوش ، چو باشد ضعیف از قوی بارکش ، میازار عامی به یک خردله ، که سلطان شبان است و عامی گله ، چو پرخاش بینند و بیداد از او ، شبان نیست گرگ است ، فریاد از او ، بد انجام رفت و بد اندیشه کرد ، که با زیردستان جفا پیشه کرد ، بسستی و سختی بر این بگذرد ، بماند بر او سال‌ها نام بد ، نخواهی که نفرین کنند از پست ، نکوباش تا بد نگوید کست . “سعدی